Σε γνωρίζω απ’ τα σκουπίδια, απ’ τα μπάζα που ‘ν παντού,
σε γνωρίζω από τη μπόχα του ήθους του αφεντικού.
Απ’ την ψήφο μας βγαλμένη, μαλακίας διαχρονικής,
και σαν πάντα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, διαφθορά!
Εδώ μέσα κατοικούμε, πικραμένοι, ντροπαλοί,
κι έναν άλλον καρτερούμε, «σηκωθήτε!» να μας πει.
Άργειε να ´ρθει εκείνη η μέρα, κι ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τα ‘σκιαζε η μιζέρια και τα πλάκωνε η βρωμιά.